Sypialnia #3

Blair

Blair popchnęła drzwi i lekko pisnęła, gdy zobaczyła krzyż wiszący na ścianie. - To chore. - szepnęła i szybko zaczęła się przebierać.

Gość

- Co piszczysz ? - fuknął wchodząc za nią. - Myślisz, że Vin tu jest to się coś zmieni ? - spojrzał na nią siadając na łóżku.

Blair

- Czak weź daj mi już spokój. - zerwała się na równe nogi. - A jak nie chcesz dać mi spokoju, to daj mi chociaż to wyjaśnić.

Gość

- A pamiętasz coś z tego ? - zaśmiał się. - Wątpię, nie mamy o czym gadać. - syknął przez zaciśnięte zęby. - Umiesz wszystko spierdolić. - wyszydził i wyszedł z pokoju.

Blair

Blair pokręcił głową i odprowadziła go wzrokiem, po czym schowała twarz w dłonie.

Melinda

Mel szła korytarzem, zobaczyła uchylone drzwi, i postanowiła tam zajrzeć. Weszła do środka, na widok Bi, jej puls zwolnił.
- żywa osoba.. dzięki Bogu. Mruknęła.
- kiedy się stąd wynosimy? Spytała rozglądając się po pomieszczeniu. Po czym spojrzała na Bi. - stało się coś?

Blair

- Jak tylko pogoda się poprawi, Vin mówił, że jest niebezpiecznie. - spojrzała na okno za którym szalała burza. - Drogi są pozamykane, loty odwołane. - pokręciła głową. - Wszystko w porządku, tylko Czak mi ciągle dogryza.

Melinda

- Vin.. ten twój ochroniarz. Mel zrobiła wielkie oczy. - świetnie on i ten dom, i mój zawał murowany. Zrobiła przestraszoną minę. Mel spojrzała za okno, deszcz padał.
- no a jak będzie padał do wieczora, to będziemy musieli tu zostać na noc?Przeliterowała ostatnie słowo.
- Czak... -mnie denerwuję, mam iść z nim pogadać? Spytała zła.

Blair

- Tak, Vin to mój ochroniarz, Jack go tu przysłał. - westchnęła. - I dobrze, jak on tu jest to czuje się bezpieczniej. - spojrzała na okno. - Wszystko wskazuje na to, że kolejna noc tutaj murowana. - wzdrygnęła się. - Po co masz psuć sobie nerwy na Czaka ?

Melinda

- on mnie nie wiem czemu przeraża. Odparła wyjmując świeże ubranie z plecaka.
- ja nie wytrzymam tu kolejnej nocy. Pisnęła.. - to wszystko wygląda jak z jakiegoś taniego horroru, przesuwające się przedmioty jakieś głosy, oglądałam album zdjęciowy który znalazłam. Mówiła się przebierając. - mieszkały tu dzieci ale rodzice ich zamordowali. W tym albumie prócz zdjęć był wycinek z gazety.
- fakt od wczoraj psuję mi nerwy, powinien Cię pierw wysłuchać.

Blair

- On jest kochany. - zaśmiała się. - Nie powinien Cię przerażać. - pokręciła głową. - Vin mi opowiadał trochę o tym zamku, podobno mówili o nim kiedyś w telewizji, podobno kto do niego wszedł, już nigdy nie wyszedł. - wzdrygnęła się. - Ale to pewnie jakieś bajki, by dzieci chodziły grzecznie spać. - pokiwała głową bez przekonania. - On uważa, że ja nic nie pamiętam i nie ma o czym gadać.

Melinda

- to na pewno prawda. Pisnęła słabym głosem. - i nie wyjdziemy stąd żywi. Mruknęła.
- tak widać że jest nieźle wkurzony, ale jak ochłonie to musi cię wysłuchać. Powiedziała pewnie.
- idziemy zobaczyć resztę domu ? Spytała.

Blair

- W sumie to ja nie wiem, co powinnam zrobić. - spuściła głowę. - Tak chodźmy. - pokiwała głową. - Tylko musimy uważać, wczoraj zatrzasnęły się za mną drzwi i Oz musiał je wyważać. Inaczej bym nie wyszła. - skrzywiła się na wspomnienie i zerknęła na telefon, na którym nie było zasięgu.

Melinda

- też potrzebujesz czasu. Powiedziała klepiąc ją po ramieniu. Po czym wzięła plecak i wyszła za nią.
- zatrzasnęły się.. idź szybciej bo i te się zatrzasną. Mruknęła i wzdrygnęła się ze strachu.