Sypialnia #2

Gość

Ozzie otworzył drzwi do pokoju i wszedł do środka.
- Nie jest aż tak strasznie - powiedział rozglądając się dookoła.

Blair

- Wcale nie. - powiedziała z ironią rozglądając się po pomieszczeniu. - Podeszła do łóżka i dotknęła pościeli. - Dziwne. - wymamrotała i kucnęła by powąchać pościel. - Świeża, jakby była przygotowana specjalnie. - powiedziała, a na jej twarzy malowało się przerażenie.

Gość

- Nawet tak nie mów. - odpowiedział jej. - Bo zacznę się na poważnie bać. - powiedział otwierając jakąś szufladę. - Jakbyśmy byli w jakimś horrorze - pokręcił głową.

Blair

- Ale to jest prawda, pościel jest świeża. - wycofała się do tyłu i potknęła się o własne nogi. - To jest chore. - wydukała, a do jej oczu napłynęły łzy. Panicznie otwierała szafki w poszukiwaniu świeczek.

Gość

- Blair nie płacz - powiedział podchodząc do niej. - Wszystko przecież będzie dobrze. Jutro z samego rana się stąd wyniesiemy. Nic się nie stanie. - powiedział patrząc jej w oczy. - I zaraz znajdziemy jakieś świeczki - uśmiechnął się blado.

Blair

- Mamy latarkę. - wyjęła z kieszeni małą latarkę. - Proszę, przyda się. - powiedziała podając mu nią. - Mam złe przeczucia, a ja muszę się stąd wydostać. - spojrzała w okno i zobaczyła mnóstwo kwadratowych kamieni. Krzyknęła na całe gardło i się rozpłakała wskazując na cmentarzysko za oknem.

Gość

Oz spojrzał w kierunku w który popatrzyła Blair i serce mu zamarło.
- Chodźmy stąd. - powiedział łapiąc dziewczynę za rękę i starając się zachować spokój. - Chodź Bi.

Blair

Blair otworzyła usta by coś powiedzieć, ale po policzku spływały jej łzy. Ścisnęła go mocno za rękę i prawie biegiem wyszła z pokoju. - Boję się wiedzieć, co zobaczę w następnym oknie.

Gość

Carter popchnął drzwi i wszedł do środka. - No proszę, proszę, przedmiot osądzenia - łóżko. - wyszczerzył zęby. - Wiedziałaś gdzie prowadzić.

Gość

- Taa do przerażającej sypialni - powiedziała rozglądając się po pokoju. - Ten zamek jest straszny.

Gość

- Oj przesadzasz. - usiadł na łóżku. - Przynajmniej ktoś nam pościel przygotował. - wyszczerzył zęby. - Nie lubisz podwójnej adrenaliny ?

Gość

- Ta pościel jest jeszcze bardziej przerażająca - odpowiedziała. - Jest jak w horrorze. - powiedziała cicho. - Dlaczego podwójnej? - zapytała.

Gość

- Bo po pierwsze ktoś może wejść, a po drugie ta atmosfera. - wyszczeszył zęby. - Ktoś po prostu wiedział, że będzie miał gości. Powinniśmy mu podziękować - zaśmiał się.

Gość

- Za świeżą pościel? - zapytała siadając na łóżku. - Mogli też tutaj przy okazji posprzątać. - westchnęła. - Widzę, że się świetnie bawisz. - uśmiechnęła się.