Biblioteka.

Dean

Dean czuł że pomału traci cierpliwość.
-Mel ja go przesłuchuje! Dean resztkami cierpliwości zwrócił się do Marca.
-Spencer poproś koleżankę, by wróciła do książek!

Melinda

Spencer nawet nie spojrzał na Melindę.
-ale ja na prawdę nic nie wiem... Chłopak spojrzał błagalnie na Deana.
Mel tylko się przyglądała.

Dean

-to się okaże, jak cię przesłucham. Rozumiesz!
-nigdzie nie idę. Mel przytaknęła Marcowi, co spowodowało jeszcze większą irytację Deana.
-dobra! Odpowiedział srogo. -ale przyjdę po ciebie, jak nie dziś, to jutro, i wtedy będę zmuszony cię aresztować.

Melinda

Mel zszokowana, i zagniewana spojrzała na Deana.
-nie masz prawa! Na jakiej podstawie chcesz go aresztować?! Mel spojrzała na Spencera. -Marck nic nie mów, mogą to wykorzystać przeciw tobie. Kolejny raz gniewnie łypnęła na Deana.

Dean

Dean by nie wybuchnąć spojrzał w bok i się zaśmiał.
-dobra Spencer, jak obgadasz sprawę ze swoją mądrą adwokatką. Tu spojrzał na Melindę. -to się zgłoś, ale bez niej. Dodał z ironią. Po czym skierował się do wyjścia.

Melinda

Mel pobiegła za Deanem. Zobaczyła go na schodach, ale nawet nie zareagował jak go wołała. Zdążył wyjść z budynku, i iść w stronę dziedzińca. Mel czuła że zaraz wybuchnie, nie lubiła gdy ktoś ją tak traktował.
-Dean, poczekaj do jasnej cholery! Chłopak trochę zwolnił.

Dean

-czego chcesz. Spytał bez chęci, już nieco spokojniejszy.
Melinda jakby wkurzona, też się rozluźniła. I spojrzała na niego, przenikliwie.

Melinda

Ale ze mnie idiotka, pomyślała Mel. Nie umiem się nawet na niego złościć. Nie kiedy stała tak blisko niego, wpatrzona w jego oczy.
-sorry.. po prostu chcę wiedzieć, dlaczego chciałeś przesłuchać Spencera.. to taki dobry chłopak. Mówiła spokojnie, unikając jego spojrzenia.

Dean

Dean spojrzał na nią z troską.
-mel, on wcale nie jest takim dobrym chłopakiem, nie mogę ci nic powiedzieć.. ale nie mieszaj się w to.

Melinda

-Dean jak mam się nie mieszać! Co on zmalował! proszę cię powiedz mi. Melinda wręcz błagała Deana.

Dean

Dean już chciał coś powiedzieć, gdy usłyszał za sobą na dziedzińcu krzyki. Podbiegł na plac, i zwrócił oczy, w miejsce gdzie wszyscy się wpatrywali. Ktoś stał na krawędzi dachu... gotowy do skoku.

Melinda

Melinda była przerażona. Od razu poznała tego chłopaka.
-To Spencer. Zapiszczała. Dean biegł już do budynku. Mel nie czekała pobiegła za nim.
Dean spokojnym krokiem, wszedł na dach. Gdy Spencer zobaczył 'gości' Zakrzyczał.
-nie zbliżaj się bo skoczę!

Dean

-Spencer, odsuń się od krawędzi. Dean prosił go spokojnym głosem. Podnosząc ręce, by pokazać mu że jest tu pokojowo.

Melinda

Melinda szła tuż za Deanem. Widząc Spencera, który nadal stał przy samej krawędzi. Zakryła usta dłonią.

Dean

Spencer ani drgnął. oglądał się tylko nerwowo, to na Deana to na przepaść.
-Marck.. warto ro zrobić.. możesz wszystko odwrócić, jeszcze nie jest za późno. Dean stał kilka dobrych kroków od Spencera. Nie spuszczał go z oczu.
-ty nic nie rozumiesz... dla mnie nie ma życia. Chłopak był roztrzęsiony, a w czach miał łzy.
-nie wiesz... nie mamy zamiaru cię aresztować, chcieliśmy tylko twojej pomocy...
-za którą mnie zabiją. Spencer ruszył stopą do przodu.