Sala 1

Gość

- Wiesz gdzie mieszkam, mój dom jest zawsze dla Ciebie otwarty. - powiedział i mimowolnie spojrzał na Blair.

Melinda

-dziękuję.... za wszystko. Powiedział blado się uśmiechając.

Blair

Blair słyszała jakieś głosy, lecz nie była ich w stanie poznać. Chciała się obudzić i zobaczyć kto przy niej jest. Nie była nawet pewna czy poznałaby te twarze. Blair próbowała otworzyć oczy, walczyła z zamykającymi się powiekami. "Dam radę" powtarzała sobie.

Melinda

Maxxie przysunął sobie krzesło z konta. Usiadł na nim, i znów delikatnie chwycił dłoń Blair. Mel poszła za przykładem brata. Wpatrywała się w twarz przyjaciółki...
-tak bardzo pragnęła... by ta powiedziała choć słowo...

Blair

Blair próbowała otworzyć oczy, w gardle miała jakąś kulę, nie mogła wydobyć z siebie żadnego dźwięku. Uchyliła trochę powieki, do jej oczy doszło przeraźliwe światło, po czym znowu zamknęła oczy.

Melinda

Melinda wpatrywała się w twarz przyjaciółki. Której powieki lekko się rozchyliły.

Blair

Blair postanowiła kolejny raz zmierzyć się z przerażającym światłem. Powoli rozchyliła powieki, nie mogła zmusić głowy, aby obróciła się i zobaczyła kto przy niej siedzi, nie mogła nic powiedzieć. Była bezsilna. Widziała tylko kawałek białej, obrzydliwej ściany.

Melinda

-próbuje znów się obudzić...
Melinda pogłaskała przyjaciółkę po głowie.
-Blair... nic na siłę.... śpij jeszcze...

Blair

Blair bezwładnie leżała na łóżku, nie wiedziała jak się tu znalazła. Nie wiedziała kto ją znalazł. W ogóle mało pamiętała z dzisiejszego dnia. Światło raniło jej oczy, delikatnie je przymknęła. Chciała zadać tyle pytań, chciała usłyszeć odpowiedź, nie mogła znieść głuchej ciszy i dźwięku respiratora.

Melinda

Mel zauważyła niepokój na twarzy Blair.
-mów do niej... Maxxie...
-eee Blair... tu Max... jestem z tobą, nie spiesz się... poczekam. Dodał a jego głos się załamał.

Blair

Blair leżała niespokojnie wsłuchując się w dźwięk respiratora. Wnioskowała, że jest w szpitalu. Szpital... Szpital... Chris ! Nie wiedziała co z nim, nie wiedziała czy żyje. Jej serce zaczęło walić jak młot, a ciało przeszyła fala bólu. Zastanawiała się czy Mel też tutaj jest, była dla niej taka okropna ostatnio.

Pod drzwi podeszło dwóch osiłków i stanęło przy drzwiach. Ktoś wynajął ochroniarzy.

Melinda

Melinda spojrzała zza drzwi.
Wysłała bratu pytające spojrzenie.
On tylko wzruszył ramionami, nadal przypatrując się Blair.

Blair

Blair postanowiła spróbować ostatni raz, była taka wykończona. Respirator zabił szybciej, a ona z całej siły otworzyła oczy i próbowała zmusić swoje struny głosowe do wydania jakiegoś dźwięku. Na marne. "Jeszcze raz" pomyślała.
- Co... Się... Stało? - wydukała z przerwami oczekując odpowiedzi.

Melinda

Mel spojrzała szczęśliwa na przyjaciółkę. Maxxie mocniej przycisnął jej dłoń.
-miałaś wypadek... ale wszystko jest już okey... Skłamała dla dobra przyjaciółki Mel.

Blair

Blair nie zadowalała ta krótka odpowiedź.
- Prawdę... powiedz... - powiedziała z ledwością.