Gabinet lekarski.

Blair

[link widoczny dla zalogowanych]

Gość

Po zrobieniu podstawowych badań, Gre udała się do gabinetu lekarskiego. Po obejrzeniu wyników przez lekarza postanowił zostawić pacjentkę na obserwacji przez następne 2dni, aby się upewnić, że wszystko jest w porządku. Gre czuła się już lepiej.

Gość

Lekarz wezwał Gre do swojego gabinetu, miał dla niej dobrą wiadomość. Gre usiadła na krześle i czekała na ostatnie wyniki badań. Doktor powiedział, że można Gre wypisać, tylko, żeby o siebie będzie dbała i dobrze się odżywiała. Gre z uśmiechem na twarzy wyszła z gabinetu. Smile

Gość

Dul weszła do gabinetu.
-Dzień dobry. - przywitała się i usiadła.
-Dzień dobry. - rzucił lekarz i zaczął przeglądać kartę Dul.
-Widzę, że wzbogaciłem się o nową i to w dodatku piękną pacjentkę. - zażartował.
Dul uśmiechnęła się.
-Ale już tak na poważnie, co pani dolega? - spytał doktor poprawiając swoje okulary.
-Od paru dni męczy mnie ból brzucha. Początkowo myślałam, że to jakieś zwykłe zatrucie, ale ból nie ustaje, więc przyszłam się zbadać.
-W porządku, zaraz się zbadamy, a jest pani na coś uczulona, bądź miała pani wcześniej takowe bóle? -dopytywał się doktorek.
-Nie, zawsze wszystko było w porządku i na nic się nie skarżyłam, dlatego zmartwiły mnie te ciągłe bóle.
-Dobrze, proszę o nic się na zapas nie martwić. Zaraz zobaczymy co się tam w pani brzuszku dzieje. - powiedział czule lekarz i nakazał położyć się Duli na łóżku i odchylić brzuch. Lekarz przeprowadził badania. Po chwili skończył i z powrotem usiedli przy stoliku doktora. Dulka była zmartwiona widząc minę lekarza.
-Hmm.. Skieruję panią na serię badań. Bez nich nie mogę stwierdzić konkretnej diagnozy, ale może to być jakiś stan zapalny. Ale jak już mówiłem, proszę o nic się nie martwić i wykonać wszystkie badania. Jest ich trochę, ale po nich będziemy pewni co pani faktycznie dolega. Póki co, proszę brać te leki, które pani przepisałem. Powinny pomóc.
-Dziękuję. - odparła Dul i schowała receptę do torebki.
-No więc to wszystko. W razie potrzeby proszę dzwonić. - Lekarz podał Dul swoją wizytówkę. - I jak najszybciej oczywiście udać się na badania! - dokończył.
-W porządku. - odparła Dula i skierowała się w stronę wyjścia. -Do widzenia! - rzuciła na pożegnanie.
-Do widzenia. - pożegnał się odprowadzając wzrokiem Dul.

Blair

- Nie poniosłaś żadnych wewnętrznych obrażeń. Na Twoim ciele są widoczne liczne zadrapania i zasinienia. - mówił lekarz.
- Przeszłaś serię badań. Teraz ze spokojnym sercem mogę Cię wypuścić. - kontynuował.
Blair słyszała go jak przez mgłę, wszystko ją bolało. Nie mogła ruszać ręką, którą miała zwichniętą. NA rękach, brzuchu twarzy wszędzie widniały czerwone kreski. Jej ciało pokrywało mnóstwo siniaków. Blair spojrzała na siebie.
- Nie nazwałabym tego szczęściem. - mruknęła nieprzytomnie, dalej byłej była lekko otumaniona środkami przeciwbólowymi.
- Blair, miałaś ogromne szczęście, niewiele osób przeżyło by zderzenie prawie ze stuletnim dębem. - uśmiechnął się, ale dziewczyna najwyraźniej nie miała humor. - Odbierze Cię ktoś z rodziny lub przyjaciół ? - spytał. Blair spuściła wzrok, nie wiedziała po kogo może zadzwonić. Wiedziała po kogo chciała zadzwonić, ale nie mogła. Pokręciła przecząco głową.
- Zamówię taksówkę. - rzuciła szybko stukając palcem o blat biurka. Lekarz z dezaprobatą pokręcił głową.
- Nie powinnaś jechać sama. - starał się wytłumaczyć Blair. - Jeśli zasłabniesz, lub coś Ci się stanie.
- Dam radę. - warknęła. Chciała wracać do domu i położyć się do łóżka.
- Twoje osobiste rzeczy są tu. - wysunął paczkę z szuflady. - Biżuteria, telefon, dokumenty. - przekazał jej.
- Wszystko się zgadza. Długo mam czekać na wypis ? - spytała.
- 15 minut. Zaczekaj tu. - powiedział lekarz wychodząc.
Blair włączyła telefon. Karl dzwonił do niej setki razy, podobnie jak Mel i Chuck i miała smsa. Jej serce zabiło szybciej, gdy zobaczyła kto jest nadawcą. Treść czytała setki razy, wyobrażała sobie to spotkanie miliony razy i za każdym razem nie wiedziała co mówić. Blair popatrzyła w wyświetlacz i odpisała na smsa. Lekarz wszedł do biura.
- Proszę o to wypis, Blair proszę Cię uważaj na siebie. - powiedział troskliwie. Blair przytaknęła i opuściła biuro, a następnie budynek szpitalny. Złapała taksówkę i pojechała do domu.

Gość

Dul została poproszona do gabinetu przez doktora.
-Witam. - przywitał się lekarz. -Proszę usiąść i się rozchmurzyć. - dodał widząc zdenerwowaną Dul. -Na pewno wszystko jest w porządku, zaraz dostaniemy wyniki i będzie wszystko jasne. - uśmiechnął się.
-Dzień dobry. - odpowiedziała na przywitanie. -Miejmy nadzieję. - usiadła i zaczęła nerwowo ruszać nogą.
-No więc jak z pani brzuszkiem? Bóle ustały po lekach, które przepisałem? - dopytywał się.
-Tak, ale na chwilę. Wczoraj znowu się zaczęło. - odparła z zrezygnowaną miną.
-Hmm.. Poczekajmy w takim razie na wyniki. - odparł lekarz. W tym momencie pojawiła się pielęgniarka z dokumentacją badań Dul. Podała je doktorowi i wyszła z sali.
-O już są! - odparł doktor zakładając okulary na nos i zaczął przeglądać badania. Kartkował wszystko bardzo uważnie i dokładnie. Analizował każde badanie oddzielnie, nie spoglądając na Dulę, zaś ona sama siedziała jak na szpilkach i była ostro poddenerwowana. Po chwili odważyła się odezwać, bo nie mogła znieść tego ciągłego czekania:
-I jak, wszystko w porządku? - spytała niepewnie.
-Proszę chwilę zaczekać. - odparł chłodno lekarz. - Muszę coś skonsultować. Zaraz wrócę. - i wyszedł z wynikami Duli z sali.
Dul zaczęła jeszcze bardziej się obawiać. Widziała minę lekarza, w dodatku to jego nagłe wyjście z gabinetu. Zaczęła błądzić przestraszonymi oczami po sali, głośno wzdychając. Po chwili wrócił doktor. Usiadł w fotelu i przejrzał wyniki jeszcze raz.
-Musi pani zrobić badania USG jamy brzusznej jeszcze raz. Najlepiej jutro, jak najwcześniej pani może. - powiedział stanowczym głosem lekarz.
-W porządku.. ale coś mi dolega czy jak w końcu? - spytała będąc w totalnej niewiedzy.
-Musimy powtórzyć badania, dopiero jutro będzie wszystko jasne. Nie będę pani martwić, bo nie ma potrzeby. Po prostu musi pani zrobić jeszcze raz te same badania, tyle że w bardziej dokładnej formie i u innego lekarza. Proszę przed przyjściem jutro zwrócić się od razu do mnie, a ja zaprowadzę panią do odpowiedniego doktora. - mówił lekarz cały czas gapiąc się z niedowierzaniem w kartę Dul.
-Dobrze.. -odpowiedziała Dul. Czuła, że jest coś nie tak, ale postanowiła poczekać do jutra.
-Więc mogę już sobie pójść? - spytała cichym głosem.
-Tak i nie zapomnij o jutrze. Jak najwcześniej! - rzucił lekarz przytrzymując wzrok na Dul. -Aha i w razie dalszych bólów bierz koniecznie dalej te lekarstwa. -dodał.
Dul kiwnęła głową i pożegnała się. Wyszła z gabinetu patrząc się tępo przed siebie. Miała mętlik w głowie, ale i nadzieję, że wszystko będzie dobrze.
Wsiadła do samochodu i zniknęła.

Gość

Dul od razu po przyjeździe do szpitala udała się do lekarza Browna.
-Dzień dobry. - odparła zmachana. -Przepraszam, że tak późno przyjechałam, ale te korki są nie do zniesienia! - rzuciła pierwszą lepszą wymówkę.
-Już dobrze, witaj Dul. Na szczęście mój znajomy nie ma teraz żadnych pacjentów, więc bez problemu Cię przyjmie. Chodź za mną, zaprowadzę Cię do niego.
Dul kiwnęła głową i poszła za doktorem. Po chwili znaleźli się w gabinecie lekarza, który miał przebadać Dulę. Dulka przywitała się i ułożyła na fotelu. Lekarz zaczął badania. Po ukończeniu zagadał do Dul:
-Wyniki będą w najbliższym czasie. Miały być dziś, ale niestety wymagają szczególnej analizy. Wszystko objaśni pani dr Brown, więc proszę udać się do jego gabinetu.
-Dobrze. - odparła niepewnie Dulka i wyszła z sali żegnając się z dr.
Po chwili Dul znowu znalazła się w gabinecie dr Browna.
-Siadaj Dul. - odparł ze stoickim spokojem lekarz i zaczął omawiać jej przypadek.
-A więc powtórzyliśmy badania, bo musimy mieć 100% pewność co do przyczyny Twoich bólów, a jej nie mamy. Poza tym jesteś bardzo młoda i zaniepokoiła nas wstępna diagnoza po wczorajszych wynikach. Mianowicie, badania wskazały, że możesz mieć zapalenie trzustki, ale jest to niewiarygodne, jak już wspomniałem przy Twoim młodym wieku i odpowiedniej diecie. Poza tym nie miałaś wcześniej żadnych objawów, a spadek wagi jest rzeczą naturalną i zależną od wielu czynników. Dzisiejsze badania pomogą nam rozpoznać co Ci naprawdę dolega i czy będzie koniecznie pozostanie w szpitalu na dłuższy okres, czy też nie.
Dul zmartwiły słowa lekarza:
-A jeśli mam te zapalenie trzustki, to co wtedy?!!! - pytała przestraszona.
-Spokojnie, rozpoczniemy wtedy leczenie. Ale nie martw się na zapas, bo to tylko wstępna diagnoza, o której powinnaś zostać poinformowana, a ja powstrzymałem się z tym do dzisiaj. Widzę jak się denerwujesz, a nie powinnaś. Wszystko będzie dobrze, zaufaj nam.
-A jak mam się nie denerwować?! Mogę być poważnie chora i to może pokrzyżować całe moje życie. - mówiła z niedowierzaniem Dulka.
-Wszystko będzie dobrze. - zapewniał lekarz. -Zadzwonię do Ciebie jak tylko będą wyniki. Bądź dobrej myśli. Wiele pacjentów przechodziło przez to samo, a później wszystko dobrze się kończyło. Miejmy nadzieję, że z Tobą będzie tak samo. - odparł spokojnie lekarz.
-Oby.. - odparła z nutką smutku w głosie Dul wstając z krzesła. Pożegnała się z dr i wyszła z sali.

Gość

S weszła do gabinetu lekarza, a ten położył ją na łóżku.
- Jak się Pani nazywa ? - spytał.
- Serena... - zastanowiła się chwilę. - Van Der Woodsen. - powiedziała po chwili.
Lekarz obejrzał ją. Podniósł słuchawkę i przyszły pielęgniarki wioząc łóżko. POłożyły ją na łóżku. - Musimy zrobić Ci tomografię. - wyjaśnił lekarz. Po czym wyszedł do Liama.
- Pan jest z nią ? - zapytał. - Serena musi mieć wykonaną tomografię, prawdopodobnie zatrzymamy ją w szpitalu.

Liam

- Czy to coś poważnego? - zapytał. Modlił się w duchu, żeby nic jej nie było.

Gość

- Może mieć wstrząs mózgu, ale nie mogę nic powiedzieć bez badań. - wzruszył ramionami. MA lekkie zaburzenia świadomości, wahała się przy powiedzeniu jak się nazywa. - mówił lekarz przeglądając jej kartę.

Liam

- Wstrząs mózgu? - zapytał. Nie miał pojęcia co powiedzieć. - Mogę się z nią zobaczyć?

Gość

- Oczywiście, jak tylko wróci z badań, dam Panu znać. A teraz proszę poczekać na poczekalni. - powiedział wychodząc z gabinetu.

Gość

Dul stanęła przed gabinetem. Chciała jak najszybciej wejść i dowiedzieć się co jest grane.
-Dzień dobry, Dul. -przywitał się lekarz widząc wchodzącą do środka Dul.
-Witam.. -odparła siadając. -Więc..? -spytała niepewnym głosem.
-A więc tak jak myśleliśmy, wszystko jest w porządku. Nie masz żadnego zapalenia trzustki ani innej cholery. Możesz być spokojna i przestać się denerwować. -odparł z uśmiechem lekarz.
-Serio? -spytała z niedowierzaniem i odetchnęła z ulgą.
-Serio, serio. -zaśmiał się lekarz.
-Twoje bóle były spowodowane zbyt silnymi skurczami mięśni gładkich, ale nie masz się czym już martwić. -kontynuował. -Nie grozi Ci nic poważnego. Przepiszę Ci jedynie nowe leki, a po nich Twoje bóle powinny już definitywnie ustać. Szczęśliwa? -dopytał na koniec widząc uśmiechniętą od ucha do ucha D.
-Nawet nie wie dr jak bardzo, dziękuję! -odparła uradowana Dul.
-Nie ma sprawy, lubię przekazywać dobre wiadomości. -powiedział i podał Duli receptę na leki.
Dulka schowała receptę do torebki i pożegnała się z lekarzem.
-Wpadnij jakoś za tydzień do kontroli. -rzucił na koniec jeszcze dr.
-W porządku! -przytaknęła i wyszła z gabinetu.

Gość

- Jest pan pewny? - zapytała przerażonym głosem.
- Tak, jestem pewny. - odpowiedział.
- Dziękuję. - wymamrotała i szybko opuściła gabinet. Starała się uspokoić. Wyszła na parking i skierowała się w stronę samochodu.

Gość

Elena siedziała w gabinecie, a lekarz mówił jakieś nieistotne dla niej rzeczy. Udawała, że słucha i uśmiechała się znak, że rozumie. W rzeczywistości zupełnie nie słuchała.