Sypialnia Blair.

Melinda

Maxxie wstał migiem o krył Blair kocem który leżał zwinięty u jej nóg. Uśmiechnął się do niej czule, tak czule że aż Mel poczuła się nieswojo.
-teraz będzie ci cieplej. Szepnął jej do ucha, nachylając się nad nią, i delikatnie całując ją w policzek. Melinda głośno zakaszlała. Wtedy chłopak spojrzał na nią, i uśmiechnął się łobuzersko do siostry.

Blair

- Dziękuję. - szepnęła cicho.
- Ale pamiętaj Melinda chciała żyć w niewiedzy. - zaśmiała się cicho.
- Prawda Mel ?
Delikatnie wysunęła rękę spod kołdry i splotła palce z palcami chłopaka przy czym spojrzała na reakcję Mel.

Melinda

Mel spojrzała pierw z niedowierzaniem na przyjaciółkę. Po czym wstała.
-ee to ja zrobię sobie coś do picia. Stwierdziła po czym wyszła z łagodnym uśmiechem z sypialni.

Maxxie

Maxxie spojrzała na Blair, w jego oczach palił się ogień. Przysunął się do niej, musnął jej wargi delikatnie.

Blair

Blair pokiwała głową, co sprawiło jej ból.
- Nie przeszło jej. - uśmiechnęła się pod nosem.
- Lekarze kazali mi siedzieć w domu, 24 godziny na dobę pod czyjąś opieką, ale będę musiała pojechać dzisiaj do klubu.
- Kiedy wyjeżdżasz? - spytała nagle spuszczając wzrok.

Maxxie

-na pewno nie dziś.... dziś zajmę się tobą a Melinda klubem. Uśmiechnął się do niej łobuzersko

Blair

Blair nie potrafiła o niczym innym myśleć.
- Proszę, odpowiedz... - nalegała.

Maxxie

Maxxie spuścił oczy. -sądzę że za kilka dni będę musiał wrócić... ale tylko na trochę! -..Postanowiłem że zostaję w L.A znajdę jakąś szkołę tańca, wynajmę mieszkanie... nie mogę być tak daleko od ciebie...

Blair

Blair przekręciła głowę w drugą stronę, by nie było widać jej oczu.
- Nie możesz zmieniać całego swojego życia, tylko ze względu na mnie. - Blair czuła, że jej tętno niebezpiecznie zwalnia, starała się robić jak najgłębsze wdechy i wydechy.

Maxxie

-ale ja chce! i nikt nie będzie mi nakazywał co mam robić... jak ci się nie podoba ten plan, to trudno. Wstał i podszedł do okna.

Blair

- Dobrze. - przytaknęła Blair, nie mogła się denerwować.
- Ale nie złość się już na mnie.

Maxxie

-nigdy się nie złoszczę... po prostu chcę byś ze mną była.. ale to chyba za dużo co nie. Spojrzał na nią przenikliwym wzrokiem, stojąc nadal przy oknie.

Blair

- Nie za dużo. - zaprzeczyła Blair, czuła, że znowu schrzania. Naszła ją ochota, by położyć się i znowu nie czuć nic.
- I nie mów głosem, w którym jest tak pełno jadu i ironii. - wzdrygnęła się przypominając sobie ton chłopaka.

Maxxie

-muszę się przejść... Mel jest w domu jakbyć czegoś potrzebowała. Doszedł do niej i pocałował ją czule w usta.Po czym wyszedł. Z twarzą okazującą niepokój i ból.

Melinda

-co jest? Mel weszła do sypialni Blair, ze zdziwioną miną.