Salon.

Blair

Blair stanęła przed drzwiami do domu. Serce zabiło jej mocniej. Z domu nie dochodziły żadne odgłosy. Wstrzymała oddech i popchnęła drzwi. W domu było ciemno, wymacała dłonią włącznik światła. Salon wyglądał jak nienaruszony.
- Doroto ! - krzyknęła Blair, ale odpowiedziała jej tylko cisza.
- Ed ! - krzyknęła z nadzieją.
Dorota zeszła powoli po schodach.
- Miss Blair. - podbiegła przytulając Blair.
- Nic mi nie jest, Doroto, co tutaj się działo ? - zapytała Blair widząc, że w oczach służącej pojawiają się łzy.
- Miss Blair słucha... - powiedziała Dorota i rozpoczęła swoją opowieść.

Blair

Blair weszła do domu prowadząc chłopaka. Tu masz salon, kuchnię, łazienkę. - wymieniała.
- A tutaj będziesz spał. - wskazała mu pokój gościnny.
- Czuj się jak u siebie w domu. - wyszczerzyła zęby w uśmiechu.
- A teraz muszę wyjść coś załatwić. - ucałowała chłopaka w policzek i wybiegła z domu.

Blair

Blair weszła do domu.
- Chris jesteś tu ? - krzyknęła wchodząc do domu.
- Jestem Bi w łazience. - doszedł głos.

Blair

Blair schowała telefon do torebki. Chris wyszedł w szlafroku.
- Łohooo, oszczędź mi tych widoków stary. - zaśmiała się.
Chris zmierzył Blair spojrzeniem.
- Nie zostanę tutaj długo. - dodał.
- Chris, jesteś dla mnie jak brat, zostań tu tak długo jak chcesz. - powiedziała uśmiechając się.
- A teraz marsz się ubrać. - odepchnęła go w stronę jego pokoju.

Melinda

Melinda weszła bez pukania do domu Blair... jako że nie zobaczyła nikogo w salonie, zwróciła się w kierunku sypialni przyjaciółki.

Blair

Blair weszła do salonu zdejmując buty. Wyjęła z torebki płytę i włożyła ją do dvd.
- Piękna melodia . - powiedziała cicho.
Nie była pewna czy da radę do niej zaśpiewać. Wyjęła tekst piosenki i próbowała wczuć się w piosenkę.

Blair

Blair weszła do salonu. Rzuciła torebkę w kąt, z barku wyjęła butelkę martini. Usiadła na sofie przygotowując się na kolejną falę bólu. Upiła łyk martini i zacisnęła oczy czekając.

Blair

Blair otworzyła oczy w salonie. W okół niej leżało pełno butelek i chusteczek higienicznych. Blair podniosła się z łóżka i delikatnie stęknęła. Wzięła telefon do ręki i spojrzała na zegarek. Było późno, do tego Karl próbował się do niej dodzwonić od kilku ładnych godzin. Blair odłożyła telefon widząc, że nie ma żadnych bardziej znaczących wiadomości. Nakryła głowę kołdrą i przymknęła oczy.

Melinda

Mel zapukała do drzwi po czym weszła do środka. W salonie zobaczyła pełno butelek, i Blair...
-Blair... co się stało?

Blair

Blair opuściła kołdrę z oczu.
- Hej.. - powiedziała cicho.
- Co u Ciebie ?

Melinda

Mel westchnęła ciężko. Poszła w stronę pufy... omijając butelki na podłodze z miną dezaprobaty.
Popatrzała na przyjaciółkę. -pytasz co u mnie? -Bi co jest? Spytała poirytowana. Spoglądając na butelki, i pudełko chusteczek.

Blair

- Będziesz zadowolona. - stęknęła.
- Rozstaliśmy się z NAte'm. - szepnęła cicho.

Melinda

Mel rozdziawiła buzię. -ale jak to się rozstaliście ? Spytała zdziwiona. -..dlaczego miałabym się z tego cieszyć... co prawda nie dziwi mnie iż się doigrałaś... tym graniem na kilka frontów. Uniosła brew. Samej sobie przytakując prawdę.

Blair

- Zdradziłam go. - powiedziała cicho kręcąc głową. - Doigrałam się. - stęknęła. - Cieszysz się ? - zapytała z kwaśną miną.

Melinda

-przestań z tym cieszeniem! Zaprotestowała. -z kim? Spytała z zatroskanym wyrazem twarzy.