Salon.

Melinda

Mel rzuciła jej piorunujące spojrzenie. -kiedy zrozumiesz... że czas wziąć się w garść, napisz mi sms. Po chwili wyszła.

Blair

Blair wstała i wyszła do parku.

Blair

Blair weszła do salonu, rozmowa z Karlem wcale jej nie pomogła. Jedynie tylko odświeżyła wspomnienia, co nie dawało jej spokoju. Wyjęła telefon, gdy na wyświetlaczu zobaczyła "Nate" serce zabiło jej jak oszalałe, lecz po chwili znowu zwolniło tępa, chcąc się zatrzymać. Blair upadła na sofę i zamknęła oczy.
- Spać. - jęknęła.

Melinda

Mel zapukała do drzwi po chwili weszła. Wolnym krokiem podeszła do Blair.Ukucnęła przy sofie.
-..co jest? Spytała spokojnych i cichym głosem.

Blair

- Nic, właśnie to jest najgorsze. Czuję tępą pustkę. - zakryła oczy rękoma.
W ręku trzymała kartkę z nowym tekstem piosenki, pismo było rozmazane prawdopodobnie od łez. - Nie doceniałam tego co miałam, prawdą jest to, że się zrozumie dopiero jak się starci.

Melinda

-chodzi o Nate?... Blair, jeżeli mu zależało, a nie wątpię że tak było.. Mel westchnęła. -to na pewno do ciebie wróci, może nie dziś i nie jutro, ale wróci. Mel usiadła na pufie niedaleko Blair. -..po takim czymś każdy potrzebuje trochę czasu..

Blair

- Nie ważne. - pokręciła głową udając obojętną. - Jutro nagrywam nową piosenkę, myślałam, że Karl zerwie ze mną umowę. Ale zrozumiał i dał mi nawet coś, co pasuje do mojego nastroju.. - przerwała na chwilę. - Mieli ją dać komuś innemu. - A piosenkę po raz pierwszy będzie można usłyszeć w wykonaniu na żywo... - znowu przerwała. - Za trochę czasu... - spuściła wzrok.

Melinda

-piosenka to świetny pomysł... by się od tego oderwać. Dodała ze smętną miną.
-Maxxie dziś wraca! Stwierdziła z entuzjazmem, ale szybko pożałowała że nie przemyślała tego co powiedziała.

Blair

- Ta piosenka nie da mi się od tego oderwać, będzie mi ciągle przypominać, dlatego zgodziłam się ją wykonać. - powiedziała cicho. - O to świetnie. - próbowała wydusić choć trochę z siebie entuzjazmu. - Przepraszam Mel, ale chyba zapomniałam jak się uśmiecha...

Melinda

-Blair nie możesz ciągle płakać, użalać się nad sobą. Nate cię zostawił, trudno! -..w końcu zrozumie swój błąd, a ty nie możesz czekać na niego w takim stanie, ja jakaś przewrażliwiona nastolatka, jesteś Blair Waldorf! -..ta która nigdy się nie łamie. -proszę cię.... odżyj.

Blair

- Bez Nate'a nie jestem Blair Waldorf.. - szepnęła obserwując spadającą łzę.
- O której przyjeżdża ? Pojedziemy po niego. - nie podniosła głowy, dalej patrzyła się w małą plamkę na szwedzkiej podłodze.

Melinda

-chcesz iść po niego? Spytała lekko zdziwiona.

Blair

- Nie martw się, nie mam ochoty na żadne miłostki. - powiedziała obojętnym tonem.
- Pojedziemy, nie mam nic innego do roboty. - wzruszyła ramionami.
- Kupiłam nowy samochód, Nate miał pomóc mi kupić auto, ale... - urwała.

Melinda

-ookey... Odpowiedziała. -jakie to auto?

Blair

- Porsche Carrera GT. - powiedziała bez wyrazu. - Z tego wszystkiego zapomniałam zapytać, co U Ciebie ? Wyjaśniłaś sobie wszystko z Chuckiem ? - podniosła delikatnie głowę okazując tym zainteresowanie. - To o której jedziemy?