Sypialnia

Melinda

Melinda szczęśliwa że nadszedł już koniec dnia. Wsunęła się pod kołdrę. Minęła chwila kiedy po zamknięciu oczu, była już w objęciach Morfeusza.

Melinda

Koniec leżenia, dosyć się wyleniłaś. Wołała w duchu do siebie Melinda. Obudziła się w południe, i aż do późnego popołudnia leniuchowała.
Z trudem zachowując równowagę, wstała i poszła do łazienki.

Melinda

Z wielkiej szafy Melinda wybrała, czerwoną bluzkę, na nią beżową chustę. Z dołu szafy, gdzie w rządkach ułożone były jej buty, wybrała kozaki za łydkę. Następnie zdjęła z wieszaka jeansowe rurki. Ubrała się szybko. I poszła do kuchni.

Melinda

Powiesiła na wieszakach, dwie nowe sukienki. I już się rozbierając szła do łazienki.

Melinda

Melinda weszła do sypialni. I wygodnie rozłożyła się na łóżku, oczekując odpowiedzi na smsy. Przed oczami tak jak od kilku godzin non-stop miała Deana. Jego niemożliwie cudowny uśmiech, hipnotyzujące oczy, a w jej uszach brzmiał jego męski głos. Tak coś było nie tak! xd Melinda wstała raptownie.-w co ja się pakuję? zapytała samej siebie na głos, ze słyszalnym wyrzutem. Po czym znów się położyła. Mając sobie za nic, skierowane przez siebie samą pytanie, dalej rozmyślała, o przystojnym panu, komisarzu.

Melinda

Melinda z zadziwienie wpatrywała się w ekran telefonu. Po czym go odłożyła. Poczuła jak coś małego po niej stąpa. Podniosła głowę. Jej rudy kotek, łasił się do niej. Wpuściła go pod kołdrę. I zaczęła głaskać.

Melinda

Mel weszła do sypialni, nie zdjęła nawet butów, po prostu położyła się na łóżku. Rozmyślała o całym dniu, o Deanie, o Blair.... Planowała napisać artykuł, ale nie miała na nic siły, nie o tyle fizycznej, co psychicznej.

Melinda

Coś musnęło, śpiącą Melindę, to kot, domagał się zabawy. -szczęściarz, no już zejdź zemnie. Melinda z ledwością wstała, po drodze zdjęła obcasy, I przez rozespanie z trudem doszła do łazienki.

Melinda

Tuląc się do poduszki, mimowolnie pomyślała o Deanie, o jego uśmiechu, głosie, oczach, o tym jak przybliżał się do niej, by móc z nią porozmawiać, nie chciało o nim zapomnieć, ale była do tego zmuszona. Mel nie rozmyślała już nad niczym, bo po chwili zmorzył ją sen.

Melinda

Melinda szukała potrzebnym informacji na wykłady w internecie, ale tak jak od kilku godzin non-stop zerkała na wyświetlacz telefonu, oczekując jakiegoś znaku od Blair.
Zaczęła się o nią obawiać.

Melinda

-dłużej, tego nie wytrzymam! Co z nią. Wrzasnęła Mel, po czym szybko włożyła kozaki, wzięła torebkę, i wyszła z domu.

Melinda

melinda wygodnie położyła się na łóżku. Zamknęła oczy, i stwierdziła że jej zmęczenie, jest na tyle duże by nie pozwolić jej szybko zasnąć. O kim mogła rozmyślać w wolnej chwili, oczywiście o Deanie. Była dumna z tego faktu że go pocałowała, ale z drugiej strony w co ona się w ogóle pakowała. To nie był facet dla niej, wiedział to każdy, ale cóż poradzić. Pomyślała Mel, po czym zamknęła oczy, i odpłynęła w sen.

Melinda

Melinda z nudów przeglądała internet. Nie miała już sił na naukę, kto by miał po tylu godzinach wykładów, i siedzenia w bibliotece. Dopiero nie dawno wróciła.

Melinda

Rzuciła się bezwładnie na łóżko. Nie płakała już, ale nie zmieniało to stanu rzeczy iż czuła się fatalnie. Ciągle słyszała jego głos. -ja nic nie zrobiłem... Zacisnęło oczy, by powstrzymać kolejną falę złości, i żalu która powodowała morze łez.