Pokój Gościnny

Blair

- Mel oddychaj. - uspokoiła ją Blair.
- To z pewnością nie tak jak myślisz. - powiedziała z uśmiechem.
- Dasz sobie wyjaśnić?

Melinda

Mel nie mogła wypowiedzieć ani słowa. Była wściekła i zła. Gdyby nie jej odlot z whisky nie dopuściła by do tego.
-niech pomyśle.... NIE! wrzasnęła i trzaskając drzwiami poszła do swojej sypialni, gdzie też trzasnęła drzwiami.

Blair

Blair wstała z łóżka i wzięła swoją torebkę.
- Idę do Melindy. - powiedziała wściekłym tonem.

Maxxie

Maxxie siedział na łóżku, tępo wpatrując się przed siebie. Przetarł oczy.
-wszystko jest do kitu... Pomyślał. Wiedział że jeszcze chwila, użalania się nad sobą, a nie wytrzyma i zwariuje. Wyszedł ze swojej sypialni, spojrzał smętnie na uchylone drzwi od sypialni Mel. Po chwili odwrócił się i wyszedł. By kolejny raz spróbować sobie to wszystko poukładać, pojechał nad ocean...

Maxxie

-wejdź. Odpowiedział jej łagodny głos.

Blair

Blair weszła do pokoju i usiadła na łóżku. Kompletnie nie wiedziała co ma powiedź.
- Max, nie wiem co mam teraz powiedzieć, nie wiem, nie wiem. - przetarła oczy.
- Ale nie chcę żebyś wyjeżdżał, nie chcę, rozumiesz? - zapytała z ledwością powstrzymując łzy.

Maxxie

Maxxie siedział na łóżku, i przyglądał się Blair.
-muszę wyjechać... ale możesz zmienić mój powrót tutaj.

Blair

Blair chciała wyjść, trzasnąć drzwiami, popłakać się i ewentualnie coś wypić.
- Dobrze, w takim razie nie będę Cię zatrzymywać. Musisz to znaczy, że musisz. - mówiła pusto, bez uczuć wpatrując się w podłogę.

Maxxie

Maxxie doszedł do Blair, przytulił ją mocno.
-daj mi powód bym wracał... szepnął.

Blair

- To nie wyjeżdżaj nigdzie. - przytuliła się jeszcze mocniej a łzy pociekły jej po policzku.
- Nie zostawiaj mnie... - szepnęła.

Maxxie

-chciał bym, ale muszę pozamykać tam wiele spraw... wróce za kilka dni, do ciebie...

Blair

Blair usiadła i się rozpłakała na dobre.
- Do mnie ? Z moim szczęściem to nie wiadomo czy ja będę.
- Ale dobrze, rozumiem... - skinęła głową, a raczej pokiwała przecząco .

Maxxie

Znów ją przytulił i pocałował.
-wrócę na prawdę, kilka dni, nie więcej... czekaj, proszę.
//musze spadać xd///

Blair

Blair tępo spojrzała przed siebie, lepsze niż narkotyk, nie czujesz nic. Delikatnie się podniosła i opuściła dom Melindy nie myśląc o niczym. Nerwowo spojrzała na wyświetlacz telefonu i zbiegła po schodach.

Blair

Blair łobuzersko się uśmiechnęła i rozpięła guzik od jego spodni. Dłonią dłużej zatrzymała się na jego torsie. Jej usta błądziły po jego szyi, szybkim ruchem zdjęła swoją spódnicę i odrzuciła ją na ziemię. - Jesteś pewny ? - spytała na chwilę odrywając swoje usta od jego.