Pociąg między Los Angeles a miejscowościami blisko miasta.

Maxxie

Max wpatrywał się w widoki za oknem. Cudowne Los Ageles. Pomyślał. Widząc wielkomiejski chaos, który kontrastował z drapaczami chmur. Po chwili z zamyślenia wyrwała go wiadomość, przekazywana przez głos w głośnikach. -przystanek Los Angeles Centrum. Wziął swoją torbę, i wysiadł wypatrując kuzynki.

Melinda

Mel stała na peronie wypatrując Maxa. Gdy go ujrzała, dobiegła do chłopaka, i mocno go przytuliła.
-Maxxie!

Maxxie

-Mel super cię widzieć. Odpowiedział szczerząc się chłopak.
-ejj no urosłeś. Stwierdziła dziewczyna.
-no ba! Odpowiedział z dumą.

Melinda

-witam w Los Angeles! Tak się cieszę że przyjechałeś. Dodała zadowolona Mel, prowadząc brata w stronę parkingu.
-a jak ja się cieszę! od zawsze kochałem L.A! Tu to jest dopiero życie, co nie?

Melinda

-nie powiem owszem.. ale ma to swoje dobre i złe strony...
-i tak ci zazdroszczę. Stwierdził z przekonaniem. -.. to do jakiego clubu mnie zabierzesz? W jego oczach pojawiły się iskry podekscytowania.
-hej, hej pomału panie zdobywco parkietu. Melinda się zaśmiała. -jechałeś jakieś półtora godziny, co nie? Na pewno chcesz coś zjeść i odpocząć.
Iskry w oczach chłopaka się zgasiły.Zrobił minę zawiedzionego.
-wieczorem, obiecuje! Melinda nie miała sumienia odbierać mu tej ekscytacji.
-okey. Chłopak się rozpromienił.

Maxxie

-Mel ja trochę odłożyłem kasy, z występów więc mogę zatrzymać się w hotelu..
-przestań gadać głupoty, mieszkam sama, i mam wielki pokój gościnny.
-ale jakby co.... Mel spojrzała z niedowierzaniem na chłopaka.
Oboje wsiedli do auta Mel.
-tu to muszą być fale! Chłopak nie odrywał oczu od plaży którą widział za oknem.
-są, są. Stwierdziła z entuzjazmem Mel.
-przez taniec, zaniedbałem surfing... Maxxie spuścił oczy.
-jak chcesz zawiozę cię dziś, nad ocean, wypożyczysz sobie deskę.
-na serio! byłoby super! ... ależ ty to jesteś kochana siostra! Przyznał pełen ekscytacji.
Mel się uśmiechnęła. -a jak właśnie u ciebie w tańcem?
-jako tako....ćwiczę dzień i noc... tata powiedział że pobłaża mi tą sprawę ze szkołą tylko ze względu na to ile pracy wkładam w ćwiczenia... Maxowi na widok miny Mel zrobiło się trochę smutno. -..nadal uważasz że nie powinienem opuszczać szkoły, co?
Mel słysząc smutny ton głosu, od razu na niego spojrzała. -nie, oczywiście że nie, trzeba spełniać marzenia... no ale chyba wrócisz kiedyś do szkoły? Spytała.
-jasne. Odpowiedział już z uśmiechem.

Maxxie

Maxxie wysiadł z pociągu... Serce podskoczyło mu pod same gardło. Już za chwilę znów miał ją zobaczyć... tyle się między nimi zmieniło.

Melinda

Mel zobaczyła na peronie brata. Dobiegła do niego, i mocno uścisnęła.
-Maxxie!

Maxxie

-Mel. Maxxie stęskił się za siostrą. Gdy odsuneli się od siebie, on spojrzał na nią z uśmiechem.

Blair

Blair stanęła przy wejściu opierając się o bramkę i przyglądała się czułemu powitaniu. Z jej oka wypłynęła jedna łza, którą szybko otarła. Ruszyła kierunku znajomych.
- Hej Max. - wydusiła z siebie uśmiech.

Maxxie

Aż zastygł widząc jej smutną i zmęczoną twarz. Oczy udające radosne. I jej głos. Nie potrzymał się mimo iż tak bardzo tego chciał. Dobiegł do niej, i mocno ją przytulił.
-tęskniłem tak bardzo...

Blair

Blair przytuliła się do chłopaka mocno zaciskając oczy i zęby, by powstrzymać łzy. Próbowała udawać, że wszystko jest w porządku.
- Przecież nie było Cię tylko kilka dni. - powiedziała z udawanym uśmiechem.
- Jak tam Twój taniec ?

Maxxie

-Bi przestań... Chłopak spuścił oczy. -co jest grane? Spytał z bólem, ciągle przytrzymując jej dłoń.

Blair

- Nic przecież. - wykrzywiła usta w szerokim uśmiechu, co mówiło kompletnie co innego niż jej oczy. - A co miało się stać ? - udała zdziwienie. - Ejj i nie unikaj odpowiedzi na moje pytania, pamiętasz nie odpowiada się pytaniem na pytanie.