Kościół pod patronatem Archanioła Haniela

Blair

- Za jakiś czas, jeszcze nie teraz. - szepnęła cicho. - Przerwałam Ci w czymś ważnym ? Przepraszam, że tak nagle napisałam, ale wszyscy mnie oceniają, nie można z nikim porozmawiać. - wzruszyła ramionami. - A gdy będę dusić to w sobie to coś wezmę, a obiecałam dla Nejta, że już nie będę ćpała. - spuściła głowę. - I dotrzymam obietnicy.

Liam

- Nic się nie stało. - odpowiedział. - Powiedziałem, że możesz na mnie liczyć i tak jest. - powiedział. - Nie możesz tego dusić w sobie, a ćpanie pomoże, ale tylko na chwilę. Lepiej się wygadać. To jest łatwiejsze. - zaśmiał się.

Blair

- Dzięki. - uśmiechnęła się szczerze do Liama. - Mieć takiego przyjaciela jak Ty to prawdziwy skarb. Przeszłam metamorfozę w ciągu 3 dni, niemożliwe. - pokręciła głową.
- Inaczej patrze na większość spraw, parę rzeczy zrozumiałam, a co najważniejsze zrozumiałam swoje błędy, których kiedyś nie widziałam. I raniłam wszystkich dookoła.

Liam

Liam uśmiechnął się.
- To dobrze, że się zmieniasz. Każdy kiedyś powinien. - odpowiedział. - Wiem co mówię. Najważniejsze to przyznać się do błędów. Potem może być tylko lepiej.

Blair

- Ciesze się, że zmierzam ku lepszej drodze. Tylko ciekawe, czy nie jest już za późno. - spuściła głowę. - Poczekam tyle ile w stanie będę wytrzymać, a potem... - wzruszyła ramionami, nie potrafiła sobie wyobrazić tego 'potem'.

Liam

- Nigdy nie jest za późno. - odpowiedział jej z uśmiechem. - Skoro ja potrafiłem wejść na dobrą drogę i jakoś się na niej utrzymuję, to Ty tym bardziej dasz radę. W końcu jesteś Blair Waldorf. - powiedział. - A na koniec będziesz miała swój wymarzony happy end.

Blair

- Bez Nejta nie jestem Blair Waldorf. - szepnęła. - Już to chyba dzisiaj mówiłam. - zamyśliła się na chwilę. - Pozostaje tylko wierzyć i mieć nadzieję, dlatego tutaj jestem. I wierzę, że nie bez powodu serce mnie tu przywiodło. Wiem gadam jak potłuczona, ale to chyba skutek uboczny mojej metamorfozy.

Liam

- I z Nejtem i bez niego jesteś Blair Waldorf. - odpowiedział jej. - Jeśli on Cię kocha i Ty jego, to na pewno będziecie razem. Jesteśmy w kościele, więc więcej wiary i pozytywnego myślenia.

Blair

- Wiary mi nie brak, bo tylko to mi zostało. Ale pozytywnie myśleć nie potrafię. - wzruszyła ramionami. - Ostatnio nie wiem co to znaczy pozytywnie, nie ma tego w moim słowniku. - Blair spojrzała na olbrzymią figurę Archanioła.

Liam

- Szczerze mówiąc nie powinienem doradzać Ci doradzać pozytywnego myślenia, bo sam jestem pesymistą. - zaśmiał się. - Teraz powinnaś się na czymś skupić, na czymś co pozwoli Ci zapomnieć i się zrelaksować. Wtedy jak wróci Nejt będziesz mogła mu wszystko na spokojnie wytłumaczyć. I wszystko skończy się dobrze.

Blair

- Marzenia.. - powiedziała półprzytomnie. - Właśnie wszystkie zajęcia będą mi o tym wszystkim przypominały. - Piosenkę, którą nagrywam jest w pewnym sensie o cierpieniu i dlatego ją dostałam, bo "będę mogła się wczuć". - zacytowała Karla.
Z resztą, to mi towarzyszy prawie w każdym miejscu w BH.

Liam

- Blair... - zaczął - Teraz i tak nic nie poradzisz. Muszą opaść emocje. Musicie oboje sobie wszystko przemyśleć. Jak chcesz to mogę wybadać u Naomi kiedy dokładnie Nejt wraca i gdzie teraz jest. Co Ty na to?

Blair

- Jeśli byś mógł. - przytaknęła głową. - Zawsze lepsze jakieś informację niż żadne. - popatrzyła z nadzieją na chłopaka. - JA sobie wszystko poukładałam w jednej sekundzie.

Liam

- Jasne, że bym mógł. - odpowiedział. - Ty sobie szybko poukładałaś, ale on czuje się zraniony i potrzebuje więcej czasu. Podpytam Naomi co się z nim dzieje. Wtedy przynajmniej może nie będziesz się aż tak denerwować. - powiedział z uśmiechem.

Blair

- Dziękuję. - szepnęła. - Ale i tak będę się denerwować, dopóki nie wyjaśnię z nim wszystkiego. Może spotkam się z nim w kościele ? Tu jakaś pozytywna aura panuje. - rozejrzała się dookoła.