The KeyClub

Blair

Blair weszła do The Key. Z oczy płynęły jej łzy. Nie mogła ich powstrzymać.
- Butelkę martini, Tom. - powiedziała.
- Na koszt firmy. - powiedział Tom i dał jej butelkę i szklankę.
Blair siadła przy najdalszym stoliku. Nalała sobie całą szklankę martini i jednym tchem to wypiła.

Melinda

Mel weszła do clubu, rozglądając się za Blair, znalazła ją dopiero przy najdalszym stoliku w clubie. Usiadła obok niej. -Blair... przepraszam.

Blair

Blair podniosła wzrok z nad szklanki, która była pusta.
Przechyliła butelkę by nalać sobie trunku do szklanki. Całą szklankę wypiła jednym tchem. Skrzywiła się lekko, chociaż nic nie czuła.
Spojrzała na Mel pustym wzrokiem i wróciła do picia swojego martini.
- Mogłam być najszczęśliwszym człowiekiem na ziemi, a tak? - powiedziała cicho, nie mogła dokończyć zdania, bo głos się jej załamał.

Melinda

-skąd mogłam wiedzieć... dlaczego mi nie powiedziałaś prawdy? Blair, czy ty w ogóle zdajesz sobie sprawę, w co Carter jest zamieszany, wiem! On jest według ciebie niewinny, to kto w takim razie go wrabia? Blair nie możesz mu ślepo ufać!

Blair

- Nie mów mi co mogę robić, a czego nie. - warknęła Blair.
- Ufam mu i dowiodę, że jest niewinny nawet jeśli czymś mi to grozi. - powiedziała i popiła martini.

Melinda

-w jaki niby sposób?

Blair

- Nic nie mówię, bo zaraz polecisz naskarżyć do swojego pana komisarza. - powiedziała z ironią Blair. Spojrzała na butelkę martini, która powoli się kończyła. Nie bawiła się już w nalewanie do szklanki, pociągnęła łyk z butelki, w tym samym momencie strumień łez wypłynął z jej rozmazanych oczu.

Melinda

-oj Blair... będzie dobrze, .... Mel próbowała pocieszyć przyjaciółkę, ale nie wiedziała jak, bo wg siebie, to Blair czym prędzej powinna wyrzucić z głowy Cartera.
-a... Dean jest komisarzem... próbuje po prostu dowieść prawdy... i uwierz mi prawie siłą wymusił na mnie powiedzenie prawdy, bałam się o ciebie...

Blair

- Nic nie będzie dobrze ! - krzyknęła Blair rozlewając resztki, które znajdowały się w butelce martini. Nerwowo wyjęła chusteczkę z torebki i zaczęła ją wycierać. Przy sotliku znalazł się Tom, który postawił Blair szklankę martini i powiedział:
- To ostatnia Blair. - i odszedł.

Melinda

-Blair pozwól się odwieźć do domu, alkohol w niczym ci nie pomoże. Mel spojrzała z troską na przyjaciółkę.

Blair

- Nigdzie z Tobą nie pojadę. Jedyną osobą, z którą wsiądę gdziekolwiek będzie Carter. Póki on tutaj się nie pojawi. Ja stąd nie wychodzę. - powiedziała pusto Blair. Zaweisiła swój wzrok tępo na rozpuszczającym się lodzie.

Melinda

-jak sobie chcesz! o nic nie będę się prosić Blair! Mel wstała i skierowała się do wyjścia.

Blair

Blair nie spojrzała na wychodzącą przyjaciółkę. Dalej pusto patrzyła się w rozpuszczający się lód.

Blair

Blair popatrzyła tępo na pustą szklankę.
Podeszła do Toma:
- Daj znać jak się pojawi, proszę. - powiedziała powstrzymując się od płaczu.
Skierowała się w stronę wyjścia, nie mogła tutaj być, nie chciała tutaj być.

Dean

Dean wszedł spokojnym krokiem, do klubu. Zasiadł przy barze.
-witaj Dean. Przywitał się barman.
-hej, dla mnie whisky, i to podwójna.
-hmmm coś nie tak? Barman nalewał dla Deana whisky.
-wszystko..
-w pracy czy z dziewczynami?
-szczerze tu i tu.
Barman się zdziwił, po czym podał Deanowi szklankę.
-nie wiem jak, tam u ciebie w pracy, ale jeśli chodzi o panny, to ty chłopie nie masz się o co skarżyć. Patrz ta brunetka za tobą, już zawiesza na ciebie oko.
Dean odwrócił się, i uśmiechnął do ciemnowłosej.
-ta, co najwyżej, zadzwoni za kilka dni, by powtórzyć, to co przeżyję ze mną w tą noc... ale wczoraj poznałem dziewczynę, która poszła by ze mną do łóżka.. Wypił całą szklankę... jedynie po końcu świata, kiedy zostaniemy ostatnią parą na świecie.
-może ją znam? Barman się zaintrygował.
-Melinda.
-ach no tak, Mel. często tu wpada ze swoimi przyjaciółkami. Ciężki orzech do zgryzienia, bo faktycznie dziewczyna jest trudna do zdobycie, jednak Dean przecież tobie żadna się nie oprze.
-może i byłaby to super zabawa... zdobywanie Mel, gdyby nie fakt że dziś wszystko poszło się walić...
-ekhm?
-Praca, pieprzona praca... jeszcze raz po proszę.
Barman nalał kolejną szklankę whisky Deanowi.
-e tam, po prostu rób to co zawsze, udaj że ona cię nie interesuje a zobaczysz ze się powiedzie.
-chciałoby się. Odpowiedział Dean, po czym wyjął banknot, dał do barmanowi, i wyszedł z klubu.