Prada

Dean

-to ja Dean... Dean Winchester, znasz mnie nie zrobię ci krzywdy, morderca już odszedł jesteś bezpieczna w około jest pełno policjantów.. Ukucnął niedaleko dziewczyny.

Blair

Blair lekko się podniosła i spojrzała na Damon i Deana.
- A to kto ? - zapytała chowając się i zanosząc płaczem. - Deean, on mnie zabije.

Gość

- No ładnie, teraz myśli, że to ja jestem mordercą. - wzniósł ręce do góry.

Dean

-on też nie zrobi ci krzywdy.. nie jest gliną, ale ..Dean spojrzał na Damona zagubionym wzrokiem. -psychologiem.
-wiemy co widziałaś.. dlatego go tu wprowadziliśmy.

Gość

Damon parsknął ze śmiechu, próbował go powstrzymać.
- Tak jestem psychologiem. - powiedział śmiejącym się tonem. - Nazywam się Damon Salvatore i chcę Ci pomóc. - zwrócił się w jej stronę. - Ładniutka. - szepnął do Deana.

Blair

- Deean, on mnie znajdzie i zabiije. - ciągle powtarzała tylko te słowa. Skuliła nogi pod siebie i schowała za nimi głowę.

Dean

Dean dał mu sójkę w bok.
Po czym kiwnął do sanitariuszy, jeden się do niego przybliżył.
-dajcie jej coś na uspokojenie. Sanitariusz doszedł do Blair.
-Blair.. to lekarz.. da ci coś by się uspokoić.

Blair

Lekarz podał cos Blair i zaczęła powoli odczuwać błogi spokój. Rozejrzała się po miejscu wydarzenia, wszędzie było pełno krwi.
- Kogo zamordował ? - spytała przerażona.

Dean

-nie wiemy kto.. młoda dziewczyna nie żyję. Blair... co ty w ogóle tutaj robisz?

Gość

- Czy jako psycholog mogę ją przytulić ? - zapytał z łobuzerskim uśmiechem.

Dean

-czy jako glina na miejscu zbrodni, mogę cię przypadkiem zastrzelić? Spytał z ironią. Po czym zwrócił wzrok na Blair.

Blair

- Oglądałam nową wystawę Prady. - mówiła roztrzęsionym głosem. - Aż nagle spadło coś z dachu, odwróciłam się a obok mnie leżało ciało, a na górze postać w białej masce. - rozpłakała się i nie była nic w stanie powiedzieć. - Dean co teraz będzie ?

Dean

-jesteś bezpieczna. Stwierdził przytulając dziewczynę. -teraz zawiozę cię do domu.. Powiedział odchylając się od niej. -dwóch tajniaków będzie czuwało pod twoim domem, a jutro złożysz zeznania. Mówił wolno.. by móc uspokoić dziewczynę.

Blair

- Nie. - pisnęła i pokręciła głową. - Dwóch chcę mieć przynajmniej w moim pokoju, a w domu z 50. - płakała.
- Ja z mogę być jednym ze strażników, przyda jej się psycholog. - uśmiechnął się łobuzersko Damon.

Gość

- Ty to mogłeś ją przytulić, a ja nie. - warknął oburzony.