Bass Industries

Blair

- Pewnie niedługo się dowiemy. - powiedziała smutnym tonem. - A myślałam, że już spokojnie i słodko będzie.

Gość

- Nigdy nie jest spokojnie i słodko. - odpowiedział i wyszedł z windy. - Za długo już spokój był i teraz następna burza się szykuje.

Blair

- Czyli koniec cukierkowego życia ? - wykrzywiła usta w podkówkę wychodząc za nim. - A myślałam, że będziemy mieli dłuższe wakacje.

Gość

- Chyba koniec. - odpowiedział. - Teraz będzie trzeba sprawdzić kim jest ta kobieta i czego chce. - pokiwał głową.

Blair

- Nie zapomnij, że jutro idziemy na weselę. - pokiwała głową. - Mam być świadkową.

Gość

- Pamiętam, pamiętam - odpowiedział otwierając przed nią drzwi. - Mam nadzieję, że masz już sukienkę. - uśmiechnął się.

Blair

- Mam już sukienkę. - uśmiechnęła się i dumnie wypięła pierś do przodu. - Śliczną. - zaklaskała w dłonie wychodząc z budynku. - Ale panna młoda i tak będzie piękniejsza. - rozmarzyła się.

Gość

- Bo panny młode powinny być najładniejsze. - odpowiedział otwierając jej drzwi samochodu. - Taki urok ślubów.

Blair

Blair weszła do windy i nacisnęła przycisk. Oparła się o ścianę i tępo wpatrywała się w swoje buty, nie zauważyła nawet kiedy winda się zatrzymała. Po chwili wyszła z niej i poszła w stronę biura Czaka. Nie pomachała nawet Sarze. Stanęła przed drzwi i starała się przybrać uśmiech na twarzy, nie chciała go zamęczać swoimi problemami, wiedziała, że swoich ma sporo. Zapukała do drzwi i weszła. - Hej kochany. - powiedziała z wymuszonym uśmiechem. - Jak się czujesz ? Dowiedziałeś się czegoś ?

Gość

- Blair. - uśmiechnął się. - Czekam na powrót mojego ojca, mam nadzieję, że jakoś mi to wyjaśni. - fuknął pod nosem. - Nie miałem odwagi sam iść do tej kobiety. - pokręcił głową. - Dla mnie to wszystko jest zbyt podejrzane.

Blair

- Podejrzane ? - spytała jakby od niechcenia, nie mogła się skupić na czymkolwiek. - Myślisz, że ona jest podstawiona ? - zdziwiła się. - Czak to nie możliwe, przecież Jack ją poznał. - powiedziała bezbarwnym tonem.

Gość

- Nie wiem, nie wiem co o tym myśleć. - nerowow chodził po biurze. - Może i on jest w to zamieszany. - powiedział spoglądając na Blair. - Przepraszam, wiem, że jesteście razem, ale nie ufam mu zbytnio. - pokręcił głową.

Blair

- Chyba nie kłamał by Cię w takiej kwestii. - syknęła przez zaciśnięte zęby, ale po chwili się uspokoiła. - Musisz porozmawiać z ojcem, albo z matką, znaczy tą kobietą. - poprawiła się i wbiła wzrok w swoje buty, milczała przez kilka minut. - Co zrobisz ?

Gość

- On nie ma skrupułów. - wzruszył ramionami. - Ale przy Tobie chyba się zmienił. - spojrzał na nią niepewnie. - Mam zamiar porozmawiać z ojcem, wynajmę detekrywa, by ją odnalazł i dowiedział się o niej jak najwięcej. - kiwnął głową, ale miał wrażenie, że Blair go nie słucha. - Wszystko w porządku ?

Blair

- Tak, tak, wszystko w porządku. - wyrwała się z zamyślenia. - Detektywa mówisz ? - upewniła się, bo połowa słów Czaka do niej nie dochodziła. - Może to i dobry pomysł. - powiedziała bez przekonania.