Ławka

Blair

- Jak to przez Ciebie ? - spytała zdziwiona.

Liam

- Weszła mi pod deskę i dostała w głowę. - powiedział. - Tą deską od Ciebie.

Blair

Blair zaśmiała się. - Wiedziałam, że ta deska będzie odpowiednia. Tylko czemu nie przy grzmociłeś jej mocniej ? - spytała z wyrzutem.

Liam

- I tak mocno oberwała. - odpowiedział. - Już ją chyba czwarty dzień w szpitalu trzymają. - powiedział wzruszając ramionami.

Blair

- Domyślam się, że się tam nie nudzi. - rzuciła z ironią. Blair wyjęła z pod ławki butelkę wódki. - Chcesz ?

Liam

- Nie dzięki. - odpowiedział. - Postanowiłem sobie, że nie będę się upijał z powodu kobiet. - dodał.

Blair

- To ja też nie piję. - wrzuciła butelkę do kosza. - Nie mam żadnej depresji żeby pić sama prawda ?

Liam

- Nie masz depresji. Nie masz się czym zamartwiać. - odpowiedział. - Nie zrobiłaś teraz nic złego, a jeżeli Nejt Cię w jakiś sposób zdradza po tym wszystkim co razem przeszliście, to najwyraźniej nie zasługuje na Twoją miłość.

Blair

- Uwielbiam z Toba rozmawiać, wiesz jak podtrzymać człowieka na duchu. Jestem ciekawa co powie. A może powinieneś porozmawiać z Ozem ? On martwi się o Ciebie, widziałam go wczoraj. - mówiła z ciągle zwieszoną głową.

Liam

- Niepotrzebnie się martwi. - odpowiedział. - Ze mną wszystko dobrze, zresztą sam potrafię o siebie zadbać. - powiedział. - Uwielbiasz ze mną rozmawiać? Jesteś chyba pierwszą osobą, która to lubi. - uśmiechnął się.

Blair

- Przecież my jesteśmy the non-judging breakfast club. - zaśmiała się.
- A widziałeś się już z Naomi ?

Liam

- No jesteśmy the non-judging breakfast club. I ja przecież nic nie oceniam, tylko fakty stwierdzam - uśmiechnął się. - Nie widziałem się z Naomi.

Blair

- Ja mam teraz nawet problem ze stwierdzaniem faktów. - westchnęła. - Miliony ludzików szepczą mi w głowie.

Liam

- A co Ci szepczą te ludziki? - zapytał przyglądając się jej.

Blair

- Że jestem naiwna, a miłości jak z bajki nie znajdę nigdy w życiu. - wzruszyła ramionami.